Nederlands / English
De cyclus van het leven die Annemarie Slobbe benoemt, de “vergankelijke, tijdelijke ruimte die bestaat in onze eigen tijdelijke manifestatie”, “het licht van de dag dat wegebt, plaats maakt voor de nacht”, we zien ze in de werken. Deze beelden van het leven als een stille stroom, en wellicht van wat aan het leven vooraf gaat – ervaarbaar gemaakt.
“Het leven is als een stroom waarin je meegevoerd wordt.
We kunnen ons verzetten maar de stroom verandert niet.
Waar we wel controle over hebben is onze omgang met de dingen in het leven.
We kunnen verkiezen rustig te blijven in de geest, het lot proberen te accepteren.”
“Het lot bepaalt de volgende cirkel.”
Dat is hoe Annemarie, in haar eigen woorden, te werk gaat.
Je kunt het ook zelf zien in haar werk: een aftekening van de plek, oneindige ruimte, leegte,
waarin deze tijd zich ontvouwt.
… onversneden aandacht voor oneindige ruimte, de leegte, kende het geaccepteerde,
orthodoxe denken in de westerse geschiedenis lange tijd niet – en nog steeds…
Voor ruimte bestond geen eerste woord, filosofisch principe, metafysische status –
en wie anders dacht, was een ketter.
Maakbaarheid is een positiviteitsideaal, acceptatie daarentegen een negatieve waarde.
Negatief in de zin van: je hoeft er niets voor te doen. Kijk maar gewoon, en laat het zijn.
De maakbaarheid, de positiviteit is een in onze maatschappij sterk aanwezige waarde.
Het negatieve, daarentegen, is niet populair.
Deze gedachte heeft in alle cultuuruitingen van het westen doorgespeeld en doet dat, op impliciete en expliciete manieren, tot op de dag van vandaag.
Het licht is beter dan de duisternis
De man dan de vrouw
Wit dan zwart
De geest dan het lichaam
De rede dan de intuïtie
Leven dan dood
Actief dan passief
Volheid, dan leegte
Maken, dan zijn
Jezelf te vormen, dan je te ontspannen, je laten vormen, door de ruimte waar je immers al in bent.
